Rotterdamse methode
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De Rotterdamse methode is een funderingsmethode waarbij draagmuren worden gefundeerd op een enkele rij palen met daaroverheen een funderingsplaat of langshout.
Omschrijving
De Rotterdamse methode is een specifieke funderingstechniek die historisch veel is toegepast in gebieden met een slappe bodem, zoals in het westen van Nederland. Bij deze methode wordt de belasting van een gebouw overgedragen via een enkele rij funderingspalen die tot in een draagkrachtige grondlaag reiken. Bovenop deze palen, die traditioneel van hout waren maar tegenwoordig vaak van beton zijn, wordt een funderingsplaat aangebracht. Deze plaat, ook wel langshout genoemd, verdeelt de belasting over de palenrij en vormt de basis voor de opgaande muren. De plaat is doorgaans iets breder dan de diameter van de palen om eventuele afwijkingen in de plaatsing op te vangen. De Rotterdamse methode is een variant op paalfunderingen en onderscheidt zich van bijvoorbeeld de Amsterdamse methode, waarbij gebruik wordt gemaakt van jukken van twee palen met een verbindende kesp.
Toepassing en kenmerken
De Rotterdamse methode werd oorspronkelijk veel gebruikt voor relatief lichte funderingen, met een belasting tot ongeveer 100 kN/m¹ muur. Het is een vereenvoudigde vorm van een houten paalfundering en wordt soms vergeleken met een 'Dordtse fundering' die nog minder palen toepast. Een belangrijk kenmerk van de Rotterdamse methode is dat er in principe geen kesp nodig is, in tegenstelling tot de Amsterdamse methode. Als er toch een kesp wordt toegepast, rust deze direct op de kop van de enkele heipaal. Vroeger werden voornamelijk houten palen gebruikt, waarbij het cruciaal was dat de paalkoppen onder de laagst bekende grondwaterstand bleven om paalrot te voorkomen. Tegenwoordig worden vaker betonnen palen of betonopzetters gebruikt om problemen met fluctuaties in het grondwaterpeil te vermijden.
Vergelijkbare termen
In-situ betonbouw
Gebruikte bronnen: